Mutfağınızı düşünün. Orayı kiminle paylaşıyorsunuz? İnsanlarla mı yoksa insan olmayanlarla mı? Başkaları girebilir mi oraya?

Kültürleri Yumuşatmak, mayalanma süreciyle ilgilenirken hiç acele etmiyor. Yediğimiz neredeyse her şeyin üzerinde maya ve başka mikroplar olmakla birlikte, bunlar ancak belli ortamlarda çoğalıyor. Onları mayalarken, aslında onları değil, daha ziyade gelecekleri için uygun ortamı yaratıyoruz. Bu mikroplar insanın empati duvarlarına çarpıyor, oysa tasarım karşılıklı bağımlılığımızın önündeki bu engeli yumuşatacak destekleyici yapılar (iskeleler) oluşturabilir. Bakterileri, gıdaları olgunlaştırmanın öcüleştirilmesi ve modern Batı mutfağında yadırganmaları yüzünden çoktandır kovulmuş oldukları yere geri getiren mayalanma süreci, hâlihazırdaki varsayımlara meydan okuyarak, mutfakta daha geniş çaplı bir empati anlayışının önünü açıyor.

Bu süreçlerin yalnızca sindirilebilir bir bölümle sınırlandırılamayacağı düşüncesiyle, Kültürleri Yumuşatmak farklı zamanlarda yapılan çekimlerden derlendi. Proje izleyicilerle eğitsel formatlar yoluyla iletişim kurarken, projeyi üretenler derli toplu sonuçlara varmaya izin vermeyen, bilakis program bittikten sonra bile uzun süre devam edecek, ileriye dönük ve işbirliğini ima eden bilinmeyenler yaratıyor. 

Ben Goldner ve Emma Leigh Macdonald, ortak araştırmalarına New York’ta Columbia GSAPP, Mimarlıkta Eleştirel, Küratöryel ve Kavramsal Uygulamalar programında öğrenci oldukları sırada başladılar. Goldner araştırmalarında, gıda ürünlerinin ve bunların altyapılarının potansiyel fenomenolojik boyutlarıyla, özellikle de bir eğitim olarak yararlarıyla ilgileniyor. Macdonald ise, yemeğin ve eğitsel formatın, bilhassa sanatsal pratikte ve aktivizm alanında yeni ortak mekân kavramlarını nasıl ürettiğine odaklanıyor. 5. İstanbul Tasarım Bienali, ikilinin resmi olarak ortak işleriyle yer aldıkları ilk etkinlik.